Για όλα φταίνε οι Δημόσιοι Υπάλληλοι, οι Κακοί Ευρωπαίοι και οι Εξωγήινοι!

Ο μοναδικός τρόπος να κάνουμε κάποτε τις ορθές Πολιτικές Επιλογές, είναι να κατανοήσουμε πρωτίστως τα πραγματικά Προβλήματα και να αναγνωρίσουμε τους πραγματικούς Υπεύθυνους.  

(γράφει ο Νίκος Ιωσήφ)

Με οικονομικές γνώσεις Δημοτικού! Το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν, ή για συντομία ΑΕΠ, είναι πολύ απλά "η συνολική αξία όλων των αγαθών και υπηρεσιών που παράγει μια χώρα μέσα σε ένα έτος", δηλαδή τα Έσοδα της. Μια χώρα όπως ένας άνθρωπος ή ένα σπίτι ή μια επιχείρηση έχει Έξοδα. Τα έξοδα μιας χώρας χωρίζονται σε έξοδα κρατικών δαπανών (μισθοί, συντάξεις, επιχορηγήσεις, δαπάνες  παιδείας, υγείας κτλ.) και σε έξοδα εξυπηρέτησης χρέους (τα χρήματα που πρέπει να δώσει ένα κράτος για τις δόσεις των δανείων του).

Πρωτογενές έλλειμμα έχουμε όταν τα ‘έξοδα κρατικών δαπανών’ είναι μεγαλύτερα του ΑΕΠ (έσοδα). Πρωτογενές πλεόνασμα προκύπτει όταν τα έσοδα είναι περισσότερα από τα ‘έξοδα κρατικών δαπανών’. (και στις δύο περιπτώσεις στα έξοδα δεν συμπεριλαμβάνονται τα  έξοδα εξυπηρέτησης χρέους).

Κάτι που συνεχώς αναπαράγεται, εντέχνως, τόσο πολιτικά όσο και μιντιακά, είναι ότι το βασικό μας πρόβλημα ήταν ο υπέρογκος δημόσιος τομέας. Ότι τόσα χρόνια δηλαδή, δανειζόμασταν για να πληρώνουμε μισθούς και συντάξεις. Αυτό, με επιείκεια, είναι απίστευτη ανακρίβεια! Το αλησμόνητο πλέον 2009, οι δαπάνες μισθών και συντάξεων ήταν 26 δις, με κρατικά έσοδα (φορολόγηση) 50 δις. Τα υπόλοιπα έξοδα μέχρι το πρωτογενές έλλειμμα ήταν Δημόσια Διαχειριστικά Έξοδα, για την Υγεία, για την Παιδεία αλλά και για επιχορηγήσεις, προμήθειες και αλλά αδιαφανή κρατικά λειτουργικά έξοδα διαχείρισης.

Στην Ελλάδα τα 26δις των μισθών και συντάξεων ήταν το 11% των εσόδων(ΑΕΠ) της με μέσο όρο στην Ευρώπη 10,8%. Την ίδια χρονιά, τα δημόσια έσοδα των 50δις ήταν το 20% των συνολικών εσόδων (ΑΕΠ), όταν ο ευρωπαϊκός μέσος όρος δημόσιων εσόδων κυμαίνεται στο 29% του ΑΕΠ. 

Απλά εισπράξαμε, λόγω ανικανότητας και όχι μόνο, περίπου 25 δις λιγότερα από ότι θα έπρεπε!!!    

Το κύριο πρόβλημα λοιπόν που ήταν; Στην αδυναμία ελέγχου, διαχείρισης και είσπραξης εσόδων (φοροδιαφυγή) αλλά και στην, με ονοματεπώνυμα, ιδιοτελή ανάλωση των Δημόσιων Διαχειριστικών Εξόδων (κοντά στα 35δις που έλειψαν από την χρονιά ορόσημο του 2009) ή στις όποιες υπερβολές (που υπήρχαν) στο συνολικό κόστος μισθών και συντάξεων, με αποτίμηση λιγότερη των 5 δις;

Το πρόβλημα ήταν στους συνταξιούχους και τους δημόσιους υπάλληλους ή στην εγκληματική ανικανότητα (και όχι μόνο) εφαρμογής κανόνων άσκησης κρατικής διαχείρισης και πολιτικής;