Κοινωνική ασφάλιση: Η διάψευση και η αβεβαιότητα

Η ιστορία της ανθρωπότητας ταυτίζεται, εν πολλοίς,  με τη προσπάθεια της ανθρώπινης κοινότητας για τη διαχείριση και τον έλεγχο της αβεβαιότητας και ιδίως αυτής η οποία  προέρχεται από τους κοινωνικούς κινδύνους και άλλες συναφείς αιτίες (γήρας, αρρώστια, αναπηρία, φτώχεια, ανεργία).  

(απο matrix24.gr, Γιάννης Κυριόπουλος)

Στο πλαίσιο αυτό, έχουν επιτευχθεί σημαντικές κοινωνικές κατακτήσεις, κατά τη διάρκεια του τελευταίου αιώνα, οι οποίες  έχουν καταλήξει στην "εμβληματική" (για την ιστορία της κοινωνικής πολιτικής) αλλά και ουσιαστική συγκρότηση του κράτους πρόνοιας.

Θεσμική πολιτική συγκρότηση και αποδοτικότητα!

Τα συμβαίνοντα στην ΝΔ (όχι μόνο της περασμένης Κυριακής) αναδεικνύουν με δραματικό τρόπο το μείζον ζήτημα της λειτουργίας και απόδοσης των πολιτικών θεσμών. 

(απο το paron.gr, Σπύρος Παπασπύρος)

Την περίοδο που οι πολίτες αναζητούν την ανανέωση για έξοδο από την κρίση και απελευθέρωση από μνημόνια (με εκρηκτικό κοινωνικό σκηνικό απο τα μέτρα και φλεγόμενο γεωπολιτικό πεδίο γύρω μας) βασικοί πολιτικοί θεσμοί, τα κόμματα, εμφανίζουν φαινόμενα σήψης. Ζητούμενο είναι η ανάταξη, ποιότητα, αποτελεσματική και ωφέλιμη λειτουργία.

Αποδεδειγμένα η μεταπολιτευτική "κομματική δημοκρατία" με τα αρχηγικά κόμματα (στα οποία η εμφανιζόμενη ως ανοιχτή διαδικασία εκλογής, αναπαράγει το εκκρεμές ανάμεσα στον αρχηγικό, δεσποτικό, μονοπρόσωπο τύπο ή στον συλλογικό) πολτοποιεί αρχές δημοκρατίας, υποβαθμίζει την εσωτερική τους ζωή, τελικά το παραγόμενο αποτέλεσμα. 

Φόβος και Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας

Στην πορεία της ανθρωπότητας ο φόβος της καταστροφής και του θανάτου ήταν πάντα και πανταχού παρόν. Σήμερα παρά τα τεχνολογικά άλματα και την πρόοδο της επιστήμης ο φόβος είναι το διάχυτο συναίσθημα της εποχής μας. 

(απο ygeia360.gr, Έφη Σίμου)

Ζούμε στην εποχή της αγωνίας και οι εχθροί της κοινωνίας πολλοί και διαφορετικοί: ο αντιδημοκρατικός φόβος της φτώχειας και της εξαθλίωσης, που εμπεριέχει η οικονομική καταστροφή, ο φόβος του μισθωτού ότι θα χάσει τη δουλειά του και δεν θα μπορέσει να πληρώσει τους τόκους των ενυπόθηκων δανείων, ο φόβος για τη στάση πληρωμών, το πάγωμα των αγορών, ο φόβος της τρομοκρατίας και της καταστροφής, δηλαδή ο φόβος για το τέλος του δυτικού κόσμου, όπως τον γνωρίζουμε μέχρι σήμερα. Στο παρελθόν ο φόβος ήταν ο βράχος πάνω στον οποίο πολλές εκκλησίες έχτισαν την παντοδυναμία τους.

Όλα, όλα τα αφήνουμε για το αύριο που δεν θα 'ρθει ποτέ...

...Έτσι, μ'αυτήν την κωλοεφεύρεση που τη λένε ρολόι, σπρώχνουμε τις ώρες και τις μέρες σα να μας είναι βάρος, και μας είναι βάρος, γιατί δε ζούμε, κατάλαβες;

 
Όλο κοιτάμε το ρολόι, να φύγει κι αυτή η ώρα, να φύγει κι αυτή η μέρα, να έρθει το αύριο, και πάλι φτου κι απ'την αρχή.

Χωρίσαμε τη μέρα σε πτώματα στιγμών, σε σκοτωμένες ώρες που θα τις θάβουμε μέσα μας, μέσα στις σπηλιές του είναι μας, στις σπηλιές όπου γεννιέται η ελευθερία της επιθυμίας, και τις μπαζώνουμε με όλων των ειδών τα σκατά και τα σκουπίδια που μας πασάρουν σαν "αξίες", σαν "ηθική", σαν "πολιτισμό". 

Κάναμε το σώμα μας ένα απέραντο νεκροταφείο δολοφονημένων επιθυμιών και προσδοκιών, αφήνουμε τα πιο σημαντικά, τα πιο ουσιαστικά πράγματα, όπως να παίξουμε και να χαρούμε μεταξύ μας, να παίξουμε και να χαρούμε με τα παιδιά και τα ζώα, με τα λουλούδια και τα δέντρα, να κάνουμε έρωτα, να απολαύσουμε τη φύση, τις ομορφιές του ανθρώπινου χεριού και του πνεύματος, να κατεβούμε τρυφερά μέσα μας, να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και το διπλανό μας...

Κρίσιμο σταυροδρόμι για τον 21ο αιώνα !

Είμαστε σε στιγμές που τα πάθη, η βία, η τεχνολογική ανάπτυξη (όχι όμως απαραίτητα η εξέλιξη και ο πολιτισμός), η αδυναμία και δυνατότητα κυβερνώντων και κυβερνώμενων, "θεών" και ανθρώπων, συναντιούνται και χαρτογραφούν το σταυροδρόμι του αιώνα. 

(απο το paron.gr, Σπύρος Παπασπύρος)
Η ιστορία είναι γεμάτη από ταξικούς διαχωρισμούς, κοινωνικούς αγώνες, οικονομικούς, θρησκευτικούς, εμπορικούς, εθνικούς, απελευθερωτικούς πολέμους και αναμετρήσεις.
Τα στοιχεία δείχνουν ότι πιθανά να πορευόμαστε σε μια τέτοια κατάσταση με σύγχρονη μορφή (από την 11 Σεπτεμβρίου και την παράλληλη κυοφορία μιας μεγάλης παγκόσμιας οικονομικής κρίσης) και το ερώτημα που τίθεται πλέον είναι αμείλικτο: Νέος "εκατονταετής" πόλεμος;

Zεις σε μια από τις πλουσιότερες χώρες της Ευρώπης.

Αν οι πόρτες της αντίληψης καθαρίζονταν, το καθετί θα παρουσιαζόταν στον άνθρωπο όπως πραγματικά είναι: άπειρο.. Zεις σε μια από τις πλουσιότερες χώρες της Ευρώπης.

Γιατί;

(απο facebook, ο Σχολιαστής)
Γιατί ενώ είμαστε μια χώρα από 11.000.000 πολίτες εάν παραθέσουμε των αριθμό επιστημόνων που δεν εργάζονται στα Ελληνικά πανεπιστήμια και είναι άνθρωποι με πολύ μεγάλη ερευνητική επιρροή στον κλάδο τους συγκρινόμαστε με χώρες όπου στον τομέα της έρευνας είναι υπερδυνάμεις.
Παρόλα αυτά .. αυτοί οι άνθρωποι προτιμούν να ζουν στο εξωτερικό.
Η Ελλάδα βρίσκεται κάτω από το φαινόμενο (brain drain) « Διαρροής εγκεφάλων».
Κυριότερα προβλήματα

Εκφυλιζόμαστε ή διαθέτουμε τόσο πια αναβαθμισμένης χωρητικότητας Μέζεα;

Μπήκαμε στην Τελική Ευθεία (Νοέμβριος 15 – Φεβρουάριος 16). Ψήφιση προαπαιτούμενων τις επόμενες ημέρες, ψήφιση των υπόλοιπων προαπαιτούμενων σε μερικές εβδομάδες, ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών και συνάμα ψήφιση προϋπολογισμού στα μέσα του Δεκέμβρη. 

(γράφει ο mask)

Χάνονται σπίτια, εκποιούνται δημόσιες και ιδιωτικές περιουσίες, φτωχοποιείται η κοινωνία, τα παιδιά μας γίνονται οικονομικοί μετανάστες, κοσμάκης φυλακίζεται λόγω χρεών, οι επιχειρήσεις κλείνουν, αυτοκτονεί ο γείτονας και γενικότερα, ανενόχλητη,  η τρομοκρατία της θεσμικής Ευρώπης, δολοφονεί καθημερινά την ζωή σου την οικογένεια σου και τον τόπο σου. 

Εσύ νομίζεις ότι παίζεις Monopoly και Civilization.

H επιστολή προς τους δράστες του Παρισιού: Δεν θα σας δώσω την ικανοποίηση να σας μισήσω

Ο σύζυγος μίας νεαρής γυναίκας, η οποία έχασε τη ζωή της στις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι, έγραψε μία συγκινητική επιστολή προς τους δράστες, την οποία δημοσιεύει σήμερα η βρετανική εφημερίδα Mirror.

Στην επιστολή του, ο Αντουάν Λιρί, δημοσιογράφος στον ραδιοφωνικό σταθμό France Bleu, δεσμεύεται ότι τόσο ο ίδιος όσο και ο 17 μηνών γιος του ζευγαριού, δεν θα ζήσουν με τον φόβο των τρομοκρατών.

Στο γράμμα του, το οποίο το τιτλοφορεί "Δεν θα σας δώσω το μίσος μου", ο Λιρί γράφει: "Το απόγευμα της Παρασκευής κλέψατε τη ζωή ενός σπάνιου ανθρώπου, του έρωτα της ζωής μου, της μητέρας του γιου μου, αλλά δεν θα σας μισήσω. Δεν ξέρω ποιοι είστε και δεν θέλω να ξέρω, είστε ψυχικά νεκροί. Αν ο Θεός στο όνομα του οποίου δολοφονείτε τυφλά, μας έπλασε κατ'εικόνα και καθ΄ομοίωση, κάθε σφαίρα στο κορμί της συζύγου μου είναι μία πληγή στην καρδιά του. Επομένως, όχι,

Ενός λεπτού σιγή

Ενός λεπτού σιγή, για τον κλασσικό τον μαλάκα τον Έλληνα, που τέσσερις μέρες τώρα, ασχολείται με σημαίες στο facebook. Ποιος έβαλε, ποια έβαλε, πότε την έβαλε, γιατί την έβαλε τη γαμημένη τη σημαία. 

(απο Facebook, του Γιάννη Σεμιτέκολου)

Που ο πόνος του είναι πιο αυθεντικός από αυτόν του διπλανού του. Που ξέρει τα πάντα στην εξωτερική πολιτική, την οικονομία, την πρέφα, το μπαρμπούτι, τις θεωρίες συνομωσίας, ενημερώνεται και αναδημοσιεύει ειδήσεις από sites με τίτλους «Έσκασε Τώρα», «Σεισμός», «Βόμβα», «Μάθε την Αλήθεια που σου κρύβουν» με σχόλιο «διαβάστε ρε, για να μην είστε πρόβατα, μπεεεεεε».

Αφύπνιση: άμεση φυγή από την προσμονή "θαυμάτων"!

Την εξαετία της κρίσης τα έχουμε "δει όλα" και έχουμε δώσει -με "βαριά ή όχι" καρδιά, άλλο ζήτημα- ευκαιρία σε εμφανιζόμενες  "λύσεις και πολιτικές" που με την σειρά τους μας απογοήτευσαν στον α’ ή β’ βαθμό.

(απο το paron.gr, του Σπύρου Παπασπύρου)

Απότομες ή σταδιακές μεταλλάξεις σε ρόλους μνημονιακούς ή αντιμνημονιακούς, επικοινωνιακά Show κάθε είδους και κάθε μέρα: υπέρ και κατά των ελεύθερων επαγγελματιών, του δημοσίου, της φοροδιαφυγής, της αισχροκέρδειας, κλπ. αρκεί να διατηρείται το ακροατήριο και η πελατεία. "Πολιτικές, επικοινωνιακές, συνδικαλιστικές" ομπρέλες σε αντίθετα και συγκρουόμενα πράγματα, έννοιες, θέσεις, αρχές. Καπηλείες κάθε είδους και διαρκής καλλιέργεια ψευδαισθήσεων ότι υπάρχει η χώρα των θαυμάτων για την Αλίκη!

Πάμε λίγο Σωστά και Ανάποδα!

Καταλαβαίνετε;

Για όλα φταίνε οι Δημόσιοι Υπάλληλοι, οι Κακοί Ευρωπαίοι και οι Εξωγήινοι!

Ο μοναδικός τρόπος να κάνουμε κάποτε τις ορθές Πολιτικές Επιλογές, είναι να κατανοήσουμε πρωτίστως τα πραγματικά Προβλήματα και να αναγνωρίσουμε τους πραγματικούς Υπεύθυνους.  

(γράφει ο Νίκος Ιωσήφ)

Με οικονομικές γνώσεις Δημοτικού! Το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν, ή για συντομία ΑΕΠ, είναι πολύ απλά "η συνολική αξία όλων των αγαθών και υπηρεσιών που παράγει μια χώρα μέσα σε ένα έτος", δηλαδή τα Έσοδα της. Μια χώρα όπως ένας άνθρωπος ή ένα σπίτι ή μια επιχείρηση έχει Έξοδα. Τα έξοδα μιας χώρας χωρίζονται σε έξοδα κρατικών δαπανών (μισθοί, συντάξεις, επιχορηγήσεις, δαπάνες  παιδείας, υγείας κτλ.) και σε έξοδα εξυπηρέτησης χρέους (τα χρήματα που πρέπει να δώσει ένα κράτος για τις δόσεις των δανείων του).

Θέλει κανείς να απαντήσει;

Ποιός φοβάται το φάντασμα του Grexit;

Η "διαμάχη" για τη υπεροχή ή μη του τρίτου "μνημονίου" έναντι των (δύο) προηγούμενων κατέστη ταχέως άκαρπη, εξ αιτίας του γεγονότος οτι η συγκρισιμότητα αυτών δεν είναι δυνατή και υπηρετεί μόνον ανάγκες της τρέχουσας πολιτικής ρητορικής.

(απο matrix24.gr, Γιάννης Κυριόπουλος)

Εξ αντικειμένου, η σωρευτική βλαπτική δράση τους καθιστά έκαστον επόμενο, χείρον του προηγούμενου.

Κατά συνέπεια, η εστίαση της πολιτικής συζήτησης επ'αυτού είναι άνευ νοήματος και εμφανίζεται ως πολιτική αμηχανία, προ των σκληρών ερωτημάτων τα οποία τίθενται απο τα συνεχή μέτρα και κυρίως τα οδυνηρά αποτελέσματά τους.

Κοινωνική Εξαπάτηση ή Πολιτική Σαπίλα;

Ε, ναι! Είναι δισυπόστατα περίεργο και επικίνδυνο  βρε αδελφέ. 

(γράφει ο mask)

• Αυτές τις μέρες κρίνεται η τύχη των κόκκινων δανείων, δηλαδή η εκποίηση της βασικής στέγης πολλών, η εκποίηση της περιουσίας άλλων, η εκποίηση εταιρικών  ακίνητων φιλέτων.
• Αυτές τις μέρες, με πρόσχημα το προσφυγικό, παίζεται ένα γεωπολιτικό σκάκι με διακύβευμα τον έλεγχο του Αιγαίου.
• Αυτές τις μέρες, επανεφευρίσκουν ένα βολικό ασφαλιστικό ισοπεδωτικής θεσμικής εξαθλίωσης της τρίτης ηλικίας και όχι μόνο.
• Αυτές τις μέρες μαγειρεύουν μια ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών που όπως και αν ολοκληρωθεί θα αποτελέσει τον πρόδρομο του κουρέματος των καταθέσεων από όρια πολύ χαμηλότερα των 100,000€.
• Αυτές τις μέρες, με την φορολαίλαπα και το αναμενόμενο εισπρακτικό έλλειμμα, επιχειρείται μια εκ’ νέου εσωτερική υποτίμηση.
• Αυτές τις μέρες,  η Ευρώπη υφίσταται δομικές αλλαγές με όσα λαμβάνουν χώρα σε Γαλλία και Ιταλία αλλά και όσα θα πυροδοτήσουν η εξελίξεις στην Αγγλία.
• Αυτές τις μέρες παραδίδεται οικιοθελώς, έναντι πινακίου φακής, εθνικός πλούτος όπως τα περιφερειακά αεροδρόμια.

Η πρόταση Σόιμπλε θα αναγορευθεί σε εθνική επιδίωξη …

Αν κάνουμε μια σύνοψη της συγκυρίας, η κατάσταση στη χώρα έχει ως εξής:

(απο anoixtoparathyro.gr, Αλέκος Παπαδόπουλος)

1. Το πρόγραμμα (μνημόνιο) σέρνεται ήδη κουρασμένο από μια κυβέρνηση που δεν το αντέχει να το υπερασπιστεί.

2.   Όλα τα οικονομικά μεγέθη επιδεινώνονται,  χωρίς ελπίδα σταθεροποίησης.

3. Η αντιπολίτευση στο σύνολο της αδυνατεί να παράξει γεγονότα. Δεν κάνει ούτε το στοιχειώδες εθνικό καθήκον να καλύπτει τις εμφανείς πλέον  πολιτικές αδυναμίες -και όχι μόνο του ΣΥΡΙΖΑ- ψηφίζοντας τα εκ της συμφωνίας του Αυγούστου απορρέοντα νομοθετήματα, την οποία σύσσωμη ψήφισε.

4. Η κυβέρνηση παραμένει βαθιά λαϊκιστική. Δεν  καλλιεργεί στον λαό την κατανόηση της οδυνηρής κατάστασης του. Προπαγάνδα, ψεύδος και παραπλάνηση είναι τα όπλα της. Η αντιπολίτευση, χωρίς αξιοπιστία μέσα και έξω από την χώρα αδυνατεί να κινητοποιήσει δυνάμεις της κοινωνίας.

5. Ο λαός μας, εγκαταλελειμμένος στους «πνευματικούς» επαγγελματίες της λαϊκής πλάνης, περνά σε ολοκληρωτική φάση μηδενισμού και παραίτησης. Δεν «θέλει» στην ουσία το ευρώ. Δεν θέλει την οργανωμένη δουλειά.  Δεν  θέλει να ακούει για τον συλλογικό κίνδυνο. Δεν θέλει την πειθαρχία της αυτογνωσίας. Γιατί όλα αυτά δεν τα θέλουν οι πάσης φύσεως ηγεσίες του.

Απο ''Κυβέρνηση ενάντια στην κρίση” σε "Κυβέρνηση κρίσης".

Ενώ το σκηνικό έμοιαζε διαχειρίσιμο, η αίσθηση της κοινωνίας οδηγείται στην ουσία καθώς η "ενάντια στην κρίση” μεταλλάσσεται σε "κυβέρνηση κρίσης", ενώ στο κρίσιμο διάστημα, από την δεύτερη αξιολόγηση έως την άνοιξη, ο κίνδυνος κυβερνητικού αδιεξόδου είναι ορατός.

(απο το paron.gr, του Σπύρου Παπασπύρου)

Στο ερώτημα αν υπάρχουν προτάσεις,τρεις, ενδεικτικά, που δείχνουν πως οι ορθές πολιτικές  μετατρέπουν την κρίση σε ευκαιρία:

Μια σπίθα μπορεί ν' ανάψει φωτιά σε όλο τον κάμπο

Η οικονομική κρίση στη χώρα μας, εμφανίζεται πλέον να προσλαμβάνει έκδηλα ενδημικό χαρακτήρα, εξ αιτίας της μονιμοποίησης των υφεσιακών χαρακτηριστικών αλλά και των φαινομένων κοινωνικής παλινδρόμησης.

(απο matrix.gr, του Γιάννη Κυριόπουλου)

Στη πρόσφατη περίοδο, έχουν αναλυθεί επαρκώς τα οικονομικά και αλλά συναφή δεδομένα αλλά -παρά την επιμένουσα δυσμενή κατάσταση-  εχουν υποτιμηθεί πλήρως οι επιπτώσεις στη κοινωνία, οι οποίες προκαλούν σχεδόν μόνιμες "αλλοιώσεις" στη κοινωνική δομή. Σε πλείστες, εξ αυτών, περιπτώσεις έχουν σημειωθεί σποραδικά φαινόμενα διάσπασης της κοινωνικής συνοχής και μαζικής κοινωνικής καθόδου των μεσοστρωμάτων.

ΤΟ ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΧΤΟ!

Ιστορικός χρόνος και πραγματικότητα, καιροί που έχουν απογυμνώσει:

-κάθε αραχνιασμένη εμμονή, "παραδοσιακό" πολιτικό παραμύθι, λαϊκισμό, κούφια ρητορική και ψευδαίσθηση,

-κάθε πλάνη, κρυφτούλι, άλλοθι, εύκολη μετάθεση ευθυνών και επιπολαιότητα.

Oι εβδομάδες, οι μήνες που έρχονται προβάλλουν κολασμένoι και συγκλονιστικοί!

(απο το paron.gr, του Σπύρου Παπασπύρου)

Το προσφυγικό -που έχει κρύψει το ήδη μεγάλο πρόβλημα του μεταναστευτικού- αναδεικνύεται ως το  "νέο όχημα" για την ελάφρυνση του χρέους, την αποφυγή "άτεγκτων" αξιολογήσεων. Όμως δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής ο άλλος άξονας συσχετίσεων: η αύξηση των πιέσεων στα εθνικά με την ίδια παλιά κατεύθυνση (Αιγαίο, Κύπρος, Σκόπια) από τους συμμάχους. Φρόνιμο λοιπόν είναι η κυβέρνηση να επιδείξει ιδιαίτερη σπουδή και προσοχή ώστε να αποφύγει η φαινομενική ευκαιρία της σημερινής μέρας να μετατραπεί σε απειλή την επομένη.