Ας επιλέξουμε εμείς τον σωστό ‘Θάνατο’

Η Νουβέλα, ‘Χρονικόν ενός προαναγγελθέντος θανάτου’ του Gabriel Garcia Marques βασίστηκε σε ένα φρικτό έγκλημα σε μια επαρχία της Κολομβίας. 

Στην σύγχρονη έκδοση της νουβέλας επιχειρείται ένα αποτρόπαιο, εν εξελίξη και κατ’ εξακολούθηση, κοινωνικό έγκλημα, στην Ελλάδα. 

Ουσιαστικά και χωρίς διάθεση εθελοτυφλισμού, μια ‘επαρχία’ πλέον της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

Δράστες, οι δικοί της πολιτικοί Άνδρες, ποδηγετούμενοι από τους γνωστούς Ευρωπαϊκούς θεσμικούς και παραθεσμικούς παράγοντες.

(απο mask)
 

Στην βάση αρχών όπως η ιδιοτέλεια, η απειρία, η δίψα για εξουσία, ο ραγιαδισμός, εκχωρούμε πλέον εθελούσια την εθνική μας κυριαρχία, την συνταγματική μας ελευθερία και το μέλλον ενός ολόκληρου έθνους.

Ξεπουλάμε την εθνική μας περιουσία, νομιμοποιούμε την παρανομία! Σταυροφορίες συγκαλυμμένης υποδούλωσης με αστραφτερά λάβαρα όπως η πάταξη της φοροδιαφυγής, η καταπολέμηση των γνωστών άγνωστων με την ταμπέλα ‘έχοντες και κατέχοντες’ και η αγκαλιά της Ευρώπης, και καλά….    

Η ιστορία διδάσκει όμως ότι ακόμα και οι πιο αποτρόπαιες και αιμοσταγείς σφαγές, έλαβαν πάντα χώρα στο όνομα ενός ευγενή σκοπού.

Οποιαδήποτε ρεαλιστική ανάλυση της πραγματικότητας και εκτίμηση των μελλοντικών της απολήξεων είναι είτε, μέσω ισοπεδωτικής φτωχοποίησης η μετεξέλιξη της χώρας και των πολιτών της σε υπηρετικό προσωπικό, είτε η εκδήλωση κοινωνικών αναταράξεων και αναταραχών με τις γνωστές συνέπειες και αποτελέσματα που σαν έθνος έχουμε δυσάρεστη και περιοδικά επαναλαμβανόμενη εμπειρία.

Θα μπορούσε όμως να γραφεί το σενάριο με διαφορετικό τέλος. Ο προαναγγελθέν θάνατος να μην αφορά ένα κοινωνικό έγκλημα αλλά ένα πολιτικό έγκλημα με θύματα τις εκφράσεις και τους εκφραστές του παλαιοκομματισμού. Να μπει έτσι ένα τέλος στις  κοινωνικοπολιτικές λοιμώξεις που συνεπάγονται οι αρχές και οι ιδεοληψίες που αποτυχημένα αναπαραγάγουν οι εκπρόσωποι του, σε όλο σχεδόν το διάστημα της μεταπολίτευσης.

Αυτό που χρειάζεται είναι απλό στην εκτέλεση του αλλά και ταυτόχρονα δύσκολο στην προαπαιτούμενη ενστέρνιση του. Πρέπει άμεσα, να ξεπεράσουμε το σοκ που βιώνουμε τα τελευταία έτη και αντί να μας αφυπνίσει, μας έχει μετατρέψει είτε σε παρατηρητές αγάλματα της επιτελούμενης ελεύθερης πτώσης, είτε ακόμη χειρότερα σε ‘αντικείμενα’ ομώνυμου φορτίου με αυτό της επερχόμενης απειλητικής πραγματικότητας. Το πραγματικό ζητούμενο είναι η δική μας αφύπνιση.

Πολιτικοί που θα ‘προσλαμβάνονται’ να υπηρετήσουν τα συμφέροντα του λαού και της χώρας, με κανόνες αρμονικής συνύπαρξης και όχι σε συνθήκες ιμπεριαλιστικής υποτέλειας με τους Ευρωπαίους Εταίρους μας. Δηλαδή που εκτός από φιλοευρωπαίοι θα είναι και Φιλέλληνες.  Που θα πρέπει να έχουν εργασιακή εμπειρία, βιογραφικό και συστάσεις. Πολιτικές που θα βασίζονται σε ρεαλιστικούς σχεδιασμούς και όχι σε λαϊκιστικά ευχολόγια. Πολιτικά κόμματα και σχηματισμοί που θα καταθέτουν προγράμματα με μετρήσιμους στόχους και θα αποδέχονται την εκλογική διαδικασία ως την κορυφαία στιγμή αξιολόγησης τους. Πολίτες που θα απορρίπτουν την στείρα γηπεδική συνθηματολογί! 

Αυτές είναι ράγες που θα μας επιτρέψουν να τροχοδρομήσουμε σε διαφορετικούς από τους διαφαινόμενους απευκταίους προδιαγεγραμμένους προορισμούς. 

Σε αυτές τις ράγες πρέπει να εποχηθούμε.

mask