Λογική: Η εκφρασμένη ηλιθιότητα για την νοημοσύνη της πλειοψηφικής βλακείας.

Την ώρα που η Ευρωπαϊκή Ένωση περνά από το μπουσούλημα, στα πρώτα της βήματα και αναλώνεται σε εθνικά παιγνίδια ευρωεπιβολής, η ιστορική μνήμη ανατρέχει στην αντίστοιχη ηλικιακή περίοδο της Αμερικάνικης Ένωσης όπου δια εμφύλιου πυρός και σιδήρου, επιτεύχθηκε η γνώση της ηλικιακής αυτής μετάβασης.

(απο aktida.gr, Νικόλαος Ιωσήφ)

Η τακτική, είναι το σύνολο εκείνο των μεθόδων που εφαρμόζονται για να νικηθεί ο αντίπαλος. Συνίσταται, για παράδειγμα, στον τρόπο διεξαγωγής μίας μάχης (διάταξη, χειρισμοί/ελιγμοί) ώστε να αποκτηθεί το τακτικό πλεονέκτημα. Μπορεί να έχει είτε επιθετικό, είτε αμυντικό προσδιορισμό και αναμφίβολα αποτελεί τόσο επιστήμη όσο και τέχνη. Η τακτική είναι εφαρμοσμένη διαδικασία σε ένα ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων όπως τα παιχνίδια, το εμπόριο, η διεξαγωγή διαπραγματεύσεων, αλλά και η Πολιτική.

Η τακτική βρίσκεται σε κατώτερο επίπεδο ιεράρχησης (ουσιαστικό υποσύνολο) από τη στρατηγική. Χωρίς σωστή Στρατηγική, εάν είσαι τόσο καλός, κινδυνεύεις να χάσεις, κερδίζοντας τον λάθος πόλεμο.  

Ως Έλληνες πολίτες είμαστε θεατές άκρατου τακτικισμού σουρεαλιστικών πολιτικών, εν απουσία λογικού, ευρύτερου,  ρεαλιστικού, εθνικού σχεδιασμού. Ο Στόχος είναι απολύτως ξεκάθαρος. Πολιτική επιβίωση και διάσωση στο σήμερα, προσβλέποντας θέση, στον βατήρα ενός μελλοντικού πολιτικού αγώνα, σε ένα ασαφές Αύριο.

Ως Ευρωπαίοι πολίτες, έχουμε αποδεχθεί τον ρόλο του υποστηρικτή του πιο αδύναμου εθνικού μονομάχου, σε μια σύγχρονη, δίκην Κολοσσαίου,  γερμανικής ιδιοκτησίας αρένα, αναμέτρησης παγκόσμιων ιμπεριαλιστικών πολιτικών,  χορηγίας, Ενεργειακών, Εξοπλιστικών και Οικονομικών συμφερόντων.

Χρειάζεται λοιπόν πρότερα της Τακτικής μια υλοποιήσιμη Εθνική Στρατηγική, της οποίας όμως η επιτυχία εξαρτάται από  την καθολική αποδοχή, συνειδησιακών κυρίως, προαπαιτούμενων.

1. Ορθή ανάγνωση του περιβάλλοντος, 
2. αναγνώριση των επαναλαμβανόμενων λαθών,
3. απόκτηση ενσυναίσθησης και
4. αποβολή σκοταδιστικών εμμονών πολιτικού οπαδισμού.

Πιθανά, πρέπει επιτέλους να αναγνωρίσουμε, την θυσία του Σήμερα, την οποία με την αδιέξοδη παρούσα εθνική μας πολιτική τακτική στρουθοκαμηλισμού, ανερμάτιστα και με φανατικό εθελοτυφλισμό, απαρνούμαστε. Ας μην ξεχνάμε ότι κάθε Σχεδιασμός αφορά μια επιθυμητή διαμόρφωση του Μέλλοντος και ότι  το Σήμερα μπορεί να τύχει μόνο διαχειριστικής ικανότητας, διότι αφορά σχεδιασμούς ή απουσία σχεδιασμών του παρελθόντος.

Πιθανά, πρέπει επιτέλους να αποδεχθούμε, τις δυσάρεστες, στα ώτα μας, διαπιστώσεις όλων των έγκριτων οικονομολόγων, ότι σε αντιδιαστολή των πολιτικών κηρυγμάτων και της παρούσας νομισματικής θεοποίησης ενός αθέατου νομίσματος, βαδίζουμε σε μονοπάτι  αδιέξοδο και προδιαγραμμένου πτωχευτικού προορισμού.  

Πιθανά, πρέπει επιτέλους να κατανοήσουμε, ότι οι εύηχες πολιτικές υποσχέσεις, δεν αποτελούν, αλλά είναι και ανέφικτο να μετατραπούν, σε εθνικό σχεδιασμό.

Πιθανά, πρέπει επιτέλους να αντιληφθούμε, ότι οι νομιμοποιούμενες διαμέσου εκλογών, κοινοβουλευτικές μας προσλήψεις, βασίζονται τις τελευταίες δεκαετίες, σε παρωχημένα εθνικά κριτήρια πολιτικής αξιολόγησης.

Πιθανά, πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσουμε, την αξία των λεγομένων του Αϊνστάιν ότι ‘’ακόμη και ο βλάκας μπορεί να ξέρει, η δυσκολία είναι στο να καταλάβει’’. 

Όλοι πλέον ξέρουμε, τα πολιτικά και οικονομικά εγκλήματα που έχουν λάβει χώρα στην, μεταπολιτευτική μας τουλάχιστον, ιστορία. Μένει όμως να αποδείξουμε επιτέλους, πλειοψηφικά, ότι τα έχουμε καταλάβει. 

Σε κάθε άλλη περίπτωση, η μειοψηφία που θα μιλά λογικά, θα αποτελεί την εκφρασμένη ηλιθιότητα για την νοημοσύνη της πλειοψηφικής βλακείας.  

Νικόλαος Χ. Ιωσήφ